Zaterdag 29 juli

In de ochtend hebben we Alex en Lucas uitgezwaaid daarna gingen Max en ik op een tandem. Dat ging veel beter.

Toen ik in de zon zat dacht ik: ‘Ik word er zo vrolijk van dat  mensen aan mij vroegen hoe ik heet, hoe oud ik ben en niet aan de gene die bij me is. Ik werd daar zo vrolijk van omdat ik er een soort van aan gewent ben dat ze dat niet aan mij vragen. Van alle vrijwilligers die hier komen kunnen veel mensen nog heel veel leren. Veel mensen gaan er vanuit dat mensen in een rolstoel gelijk raar, anders en dom zijn. Dit is de reden dat ik ben gaan bloggen. Ik wil hier wat aan doen, ik wil Nelson Mandela 2.0 worden!’

Ik heb het hier zo fijn gehad! Als je van lachen een six pack krijgt had ik er hier al lang een gekregen, mijn lachspieren zijn goed getraind. Ik heb mij een week lang niet of nauwelijks gehandicapt gevoelt. Iedereen die hier komt wordt besmet met het L’ accolade virus. Ik was op dag 2 al besmet! We hebben al geboekt voor volgend jaar!

’s Avonds was er geen lopend buffet maar een rollend buffet! Wat ook weer super lekker was! Daarna hebben we van iedereen afschiet genomen.

Ik wil alle vrijwilligers bedanken voor deze super leuke, fantastische, geweldige week!

Dit is mijn laatst blogpoost van de vakantie. Ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen.